School in de vakantie en zon op onze snoet

Poa vriendjes, familie

De dag begon 5 minuten vroeger dan voorzien, aangezien Jonelle het zo nodig vond om onze kamer binnen te stormen vóór de wekker afging. Assante sana (heel erg bedankt)! We werden opnieuw verwend met een pracht van ontbijtje om goed te dag te starten. Tip voor de ZOEtekauwen onder ons: probeer zeker eens een stutte met choco en pindakaas, want het smaakt exact als een snicker.

Hoewel het eigelijk vakantie hoort te zijn, hebben we toch het KTC (Kigoma Training College) bezocht, we blijven solidair voor degene die herexamens hebben. Al waren we misschien toch niet voorbeeldleerlingen, aangezien we direct op het matje geroepen werden. Gelukkig bleek het vals alarm te zijn, we waren gewoon hartelijk uitgenodigd door de directeur van de school. Het magnifique interieur van zijn kantoor liet ons sprakeloos, waardoor we heel goed kunnen luisteren naar zijn uitleg over de werking van de school. Hierna kregen we een rondleiding door het gebouw en de leuke binnentuin, waar de leerlingen zaten te leren voor hun examens. Wij wensen ze alvast heel veel geluk. De klaslokalen waren goed versierd volgens de richting die de studenten volgen, zo zaten we oppeens in een soort hospitaal waar ze kunnen oefenen op menselijke poppen (we merkten wel tot onze verbazing dat het enkel witte waren). We mochten ook de klaslokalen betreden wat tof was om te zien hoe ze daar leskrijgen. Toch werd het wat oncomfortabel wanneer er werd gelachen en we niet begrepen waarom. Als kers op de taart sloten we de toer af met een panoramisch uitzicht op Kigoma en Tanganykameer vanaf een gebouw dat de verblijfplaats van meisjes zal worden.

Nog eventjes een tussenvraag: hoe zit het weer daar in België? Want hier maakt het zonnetje ons bruiner met het uur en daar hebben we vandaag zeker gebruik van gemaakt! We lieten de innerlijk toerist in ons los en genoten van een boattrip op het Tanganykameer. Het uitzicht vanaf de boot was mega mooi, omringd door helderblauw water en mooie gebergten, konden we echt genieten van onze aanwezigheid hier. Maxine was duidelijk zeer zen, want deze meid sliep als een prinsesje op de boot, zoals overal eigelijk. Nadien konden we smullen van geweldige vruchten (Margaux was zelfs aan het fretten van bananen en ananassen (wat in België NIET het geval is)). Dit gepaard met een gekoeld drankje van 350 ml, voor weliswaar minder dan 4 euro voor alle 12 te samen, ging vlotjes binnen. Nu was eindelijk het moment gekomen om af te koelen #bevrijdvandezehittegolfinTanzania #beterweerdaninBelgië. We hebben onze tijd goed ingevuld door te vollyballen, zonnen, strandkastelen bouwen (hé Diete) en genoeg fotootjes voor de Gram (voor de boomers onder ons dit is Instagram).

We hebben ook de meisjes die overdag in Mandeleo verblijven ontmoet, we kregen te horen hoe ze vaak uit armere families komen en hier opgevangen worden. Ze krijgen hier kook- en naailessen aangeboden, die hen zo verder kunnen helpen in ons verdere leven. Zo is de naaister die onze kleren gaat maken geholpen door dit project en heeft zo een eigen zaak kunnen opstarten.

Nu we hier toch over bezig zijn, we zijn naar de markt kunnen gaan om stoffen te kopen!! Het was voor niemand een shock dat Sterre en Margaux weer de duurste stoffen hebben uitgekozen, wat een diva's toch. We kunnen niet wachten om onze jurken en hemden/broeken te dragen en aan jullie te tonen. Tijdens het wachten hebben wij (Zoë en Margaux) de lokale kindjes wat geamuseerd, dus moest je ooit hier een kind tegenkomen dat je begroet met 'drakenei', wij waren het zeker niet...

Eénmaal back at Mandeleo werden we hartelijk ontvangen in het bureau van broeder Venance. Hij is degene die alles in goeie banen leidt. Het was heel interessant de geschiedenis en opgang van heel dit prachtig project te horen. Het heeft ons nog eens getoond, waarom het zo belangrijk is hiervoor geld in te zamelen. Kom dus zeker naar de getuigenisavonden om al deze jongeren te blijven steun en een betere toekomst te geven.

PS deze boodschap is van algemeen nut, maar enkel voor het lief van Lore, genaamd Bas. Wij spelen even postduif: "Sorry dat ik van de snoepjes heb gegeten in Frankrijk. Ik ben wel zuiniger geweest met de tweede zak. Dankjewel"

Dada,

Zoë en Margaux